دستی به دست محسن و یک دست بر کمر با سینه ای از آتش مسمار شعله ور
افتـد ز حـزن ، لــرزه بـر انـدام عرشـیان این گونه گر ز صحنه م کنی گذر
***
احقاق حق خویش چو پیش خدا کنی با قامت خمیده، قیامت به پا کنی
با بازوی سیه شده در پیش گاه عدل مظلومی علی ـ زخفا ـ بر ملا کنی
***
گویی:گناه محسن شش ماهه ام چه بود؟! گلچین، گلم ز شاخه هستی چرا رُبود؟!
جز گـریه در فـراق پدر، جـرم من چه بود؟! بـر داغم از چه داغ ، دشمنم فزود ؟!
***
شاهد به مدعای تو، دیوار و در شوند مظلومی ترا، سندی معتبر شود
آنجا میان محکمه، مسمار غرق خون حـاضـر بـرای داوری دادگـر شـود
***
در سینه ام نهان بود این سوز و سازها تا آن زمان که پرده برافتد ز رازها
ای قبـر مخفی تو ، مـراد دل ( فراز ) بـاب الحوائجی تو ، بـر آور نیـازها
محمد تقی قریشی (فراز)
درباره این سایت